مرض خنده ، داستانکی از من

وقتی صبح از خواب پا شدم و دیدم در سوئیت کوچک پایین شهریم هیچ چیز برای خوردن پیدا نمی شود شروع کردم به خندیدن! و خنده ام بیشتر شد وقتی متوجه شدم هیچ پولی هم ندارم که بروم و چیزی بخرم و بخورم ! همینطور که می خندیم یادم آمد که باید یه سر کار بروم ، کاری که به سختی گیرش آورده بودم با حقوقی ناچیز ، که آن هم دو سه ماهی بود نمی دادند !

در راه رفتن به سر کار کودکانی را دیدم که سر چهار راه ها یا آدامس می فروختند یا اسفند دود می کردند و بیشترشون تو این سرمای بهمن ماه لباس خوبی نپوشیده بودند و داشتند می لرزیدند اینجا بود که باز خنده من شروع شد !

وقتی رسیدم به محل کارم دیدم همه همکارانم جلوی درب شرکت تجمع کرده اند و حقوق عقب افتاده خود را طلب می کنند . من نیز به آنها پیوستم اما خنده هایم مجالی برای شعار دادن باقی نمی گذاشت . مردم رهگذر ما را می دیدند و بی تفاوت از کنار ما جمعیت می گذشتند ، بی تفاوتِ ... بی تفاوت ! از تکرار این کلمه چنان خنده ای من را فرا گرفت که نمی توانستم جلوی خودم را بگیرم !

کم کم خنده من داشت بند می آمد که چند ماشین نیروی انتظامی به تجمع ما نزدیک شدند و مرتب با بلند گو می خواستند که هر چه سریعتر متفرق شویم و وقتی چند کارمند و کارگر شجاع با شعار هاشون گفتند که گرسنه اند و فقط حقوقشان را می خواهند چند سرباز به سمت آنها هجوم آوردند و با ضرب شتم آنها را دستگیر کردند . در اینجا دیگر تجمع کننده ها خشمگین شدند و به سوی آنها حمله ور شدند ، من هم با وجودی که نمی توانستم جلوی قهقهه های خود را بگیرم همراه با آنها برای نجات همکارانم به پلیس حمله ور شدم.اما نفهمیدم که چگونه چشمنام سیاهی رفت و....

چشمانم را که باز کردم دیدم در بازداشتگاه هستم ، ناگهان خنده ام ترکید و تا می توانستم خندیدم ! خندیم و خندیم ! بعد از چند روز با گفتمان طنز گونه ای که با بازجویانم داشتم ، ارشاد شدم که من حقوقم را گرفته ام اما خود متوجه آن نبودم و اینها همه تلقین هایی از سوی دشمنان بوده است .

وقتی به خانه رسیدم متوجه شدم ، شوهر خانم جوانی که در همسایگی من بودند به دلیل اعتیاد مرده است به تازگی او را پیدا کرده اند و باز خنده بود که امانم نمی داد .

چند روز بود که در خانه مانده بودم و پولی نداشتم که برای خود چیزی بخرم و بخورم و همینطور گرسنه مانده بودم ، سر کار هم نمی رفتم ، دیگر کسی هم نمانده بود که بخواهم از او قرض بگیرم . وقتی داشتم می مردم ، ازرائیل که آمد مرا با خود ببرد چنان خنده ای مرا فرا گرفت که به خود می پیچیدم و می خندیم و می خندیم و ....تا اینکه دیگر نتوانستم بخندم !