با درود بر یکایک عزیزان ،
بحبوحه حوادث بعد از انتخابات بود که فضای خبر و سایت های خبری بسیار داغ شده بود و من هم به عنوان کسی که حسابی در آن حوادث درگیر شده بودم بر خلاف گذشته و بیش از پیش اخبار سیاسی کشورم را دنبال می کردم ، یکی از مهمترین سایت هایی که در آن زمان نقش به سزایی در خبر رسانی و آگاهی رسانی به خصوص برای تظاهرات ها داشت سایت بالاترین بود . هر چه که می گذشت این احساس در من بیشتر می شد که در بحث های شرکت کنم و اگر بتوانیم پیشنهادی برای ادامه کار داشته باشم . اما متاسفانه سایت دعوت نامه ای بود و من نیز کسی را برای این نمی شناختم . تا اینکه با سایت دنباله آشنا شدم و چرا دروغ ، برای این در آن عضو شدم که از ان طریق به بالاترین برسم . اما اوضاع همینطور باقی نماند ....
چند وقت که گذشت در دنباله با فضایی روبرو شدم که به هیچ وجه نه در بالاترین که در هیچ سایت دیگری تا آن موقع ندیده بودم . محیط مجازی بود ، به شدت امنیت ها تهدید می شد ... اما اینجا همه با هم دوست بودند . به خاطر لینک ها از هم تشکر می کردند و انجمن هایی وجود داشته که بیشترین چیزی که در آن می توان دید محبت بین طرفین بود . من تازه وارد بودم اما در این جمع احساس غریبگی نمی کردم ، اما به دلایلی زیادی که از جمله بزرگترین آنها نداشتن یک پراکسی خوب بود نمی توانستم در بحث ها چندان شرکت کنم . یکی از مهمترین قسمت هایی که در دنباله همیشه برای من جالب بود این بود که گهگاه کاربران لینکهای طنز گونه ای در مورد سایت فرستاده و معمولا بسیار مورد استقبال قرار می گرفت چیزی که در کمتر سایتی قابل مشاهده است و نشان از فضای خوب حاکم بر دنباله !
کم کم از آن فضای احساسی بعد از انتخابات دور می شدیم ، فاصله بین تظاهرات بیشتر می شد ، اما نکته مهمی که آن زمان یعنی حدود 6 تا 7 ماه بعد از انتخاب وجود داشت و به واقع تفکری که اغلب مردم و دست اندرکاران این جنبش به آن رسیده بودند نوعی تفکر پیروزی بود که انگار تا هفته های آینده به دست خواهد آمد ! اما این فکر در کنار مزیت هایی که داشت به طبع مضراتی نیز به دنبال خود به وجود آورد .
از یک طرف افرادی که هنوز دلبستگی به این نظام و نوع حکومتی آن داشتند ، پایان آن را نزدیک می دیدند و از جهتی به اصطلاح دست آورد های خود را در سمت نابودی و از بین رفتن و تباه شدن می دیدند و از جهتی نیز فکر این که آیا می توانند در آینده ایران نیز وزنه سیاسی باشند آنها را ازار می داد .
اما از یک طرف دیگر گروه هایی نیز بودند که در این چند ماهه چندان صحبتی از آنها به میان نیامده بود و آنها که خود را اپوزوسیون اصلی ایران می دیدند و با چنین گمانی نقش پر رنگی را در نوع حکومتی و قدرت آینده می دیدند ، حالا می دیدند که در معادلات اخیر چندان نامی از آنها به میان نمی آید و این برای آنها هم نگران کننده بود در نتیجه آنها نیز به تکاپوی بیشتری افتادند .
در این میان نباید از عناصر اطلاعاتی این رژیم که گاه به عنوان سخگوی این و گاه به عنوان سخن گوی آن وارد معرکه می شدند و فضا را متشنج می کرند نا دیده گرفت .
تمام این فاکتور ها و همین طور فاصله هایی که بین تظاهرات ها می افتاد و بسیاری از عوامل دیگر از جمله ناکامی که در راهپیمای 22 بهمن سال 88 بدست آمده بود فضای سایت ها و مکالمات طرفین را هر چه بیشتر متشنج می کردو اتحاد بزرگی که بعد از انتخابات 22 خرداد 88 به وجود آمده و در 30 سال اخیر بی سابقه بود را به طور جدی مورد هدف قرارمی داد . دنباله نیز از این در امان نماند ...
دنباله همیشه بحث های داغی در خود می دید که هر چند بحث کننده ها چندان زیاد نبودند اما به غیر از یک سری معلوم الحال که معمولا در این بحث ها وارد می شدند و چنان هم به آنها توجه نمی شد بحث های خوبی در می گرفت و بر خلاف بالاترین که همیشه نکته ها در آن گم می شدند و گاها در میان آن همه نظر، بسیاری از نظرات خوب نادیده گرفته می شدند و مورد سوال قرار گرفتگان قصر در می رفتند اینجا تقریبا چنین چیزی کمتر می دیدم . چرا که اولا نظر دهنده ها کمتر بودند و ساختار سایت هم بسیار واضح تر بود و با هر تعداد رای منفی هم نظری را ناپدید نمی کرد .
اما بعد از آن اتفاقاتی که بدان اشاره شد دنباله نیز تغییراتی در خود می دید . کاربرانی در سایت می آمدند که مشخصا از احذاب خاص حمایت می کردند .این به خودی خود خیلی خوب است ، چرا که باعث می شود همگان با نوع خط مشیشان ، چگونگی افکار هوادارانشان و بسیاری موارد دیگر آشنایی بهتری پیدا کنند . اما در کنار این مزیت ها ، بدی هایی نیز به همراه خود دارد که بزرگترینشان همانا وقتی است که تمام بحث ها به نوعی نشان دهد که آنها تنها دغدغه شان جنگ قدرت است !
در گیری ها روز به روز به روز بیشتر می شود و ایستایی جنبش نیز بر این سرعت بیشتری می دهد . کاربران قدیمی کم کم فعالیت های خود را کمتر کرده و خدا حافظی کرده می روند . اما هنوز می شود فعالیت کرد ...
اینها اگر خوانده باشیدشان تجربه بیش از 2 سال فعالیت من در دنباله و اتفاقاتی است که از دید من در این سایت افتاده است . من خود هر وقت کاربری به هر دلیلی قصد خداحافظی داشت او را شماتت کرده و مانع از این کار او می شدم اما حالا نوبت من رسیده است . وقتی داشتم این متن را می نوشتم دیدیم متین عزیز یکی دیگری از دوستان من نیز از این سایت خداحافظی کرده است !
اما چرا می گویم دنباله رو به سوی نابودی دارد ؟ و البته نیت قلبی ام غیر این است و امیدوارم چنین نباشد .
در این سایت انگار هیچ مسئولی وجود ندارد . مدیر با اینکه بار ها از او خواسته ایم در بحث های سایت شرکت نمی کند حتی برای لحظاتی کوتاه ! به راستی این بی انگیزگی او را نشان نمی دهد ؟ اگر او در پی همین بی انگیزگی روزی کل سایت را منحل کرد تکلیف این همه وقتی که ما برای آن گذاشتیم چه می شود ؟ حقیقتا از رفتارهای مدیرت بسیار دلگیرم ...
اما در آخرین نکته ، باید انتقاداتی به کاربران نیز داشته باشم . که من نیز خود یکی از آنها بودم . دوستان من تا چندی پیش تنها بر این باور بودم که ما در جامعه ای با حکومتی دیکتاتوری زندگی می کنیم اما حالا می بینم اینطور نیست جامعه ما اسیر تفکرات دیکتاتورانه است که در این هر شخص به تنهایی می تواند دیکتاتور باشد . چیزی که قبلا کمتر شاهد آن بودیم حالا در دنباله اتفاق افتاده است . کاربرانی که وقتی استدلال قوی ندارند با ساختن حساب های کاربری زیاد سعی در پوشاندن این موضوع دارند و از طرف دیگر شاهد روندی هستیم که شدیدا به سمت تک صدایی شدن می رود ، کامنت کاربران به صرف نداشتن عقیده یکسان منفی باران می شود . ادعا ها بالاست اما یکی از دلایل رسیدن به چنین دنباله ای خود آنها هستند ، خود آنهایی که مرتب دم از قانون و قانون گرایی می زنند . زیاد از حد خود بزرگ بین اند و به خود اجازه می دهند به شعور همه توهین کنند .
افرادی که تنها عقیده خودشان برایشان مهم است . اگر کسی در جبهه انها بود آن آدم خوب و پاکیزه است . اما وای از اینکه در جبهه دیگری باشد ! شاید این طور 0 و 100 ی فکر کردن به مسائل تنها مخصوص ما ایرانی ها باشد .
آنقدر حرف در دل دارم که بگویم اما مطمئن نیستم همین ها را هم کسی بخواند . به تمام دوستان عزیزم که حالا نمی خواهم تک تک نام ببرم نیز بدرود می گویم ...
در گیری ها روز به روز به روز بیشتر می شود و ایستایی جنبش نیز بر این سرعت بیشتری می دهد . کاربران قدیمی کم کم فعالیت های خود را کمتر کرده و خدا حافظی کرده می روند . اما هنوز می شود فعالیت کرد ...
اینها اگر خوانده باشیدشان تجربه بیش از 2 سال فعالیت من در دنباله و اتفاقاتی است که از دید من در این سایت افتاده است . من خود هر وقت کاربری به هر دلیلی قصد خداحافظی داشت او را شماتت کرده و مانع از این کار او می شدم اما حالا نوبت من رسیده است . وقتی داشتم این متن را می نوشتم دیدیم متین عزیز یکی دیگری از دوستان من نیز از این سایت خداحافظی کرده است !
اما چرا می گویم دنباله رو به سوی نابودی دارد ؟ و البته نیت قلبی ام غیر این است و امیدوارم چنین نباشد .
در این سایت انگار هیچ مسئولی وجود ندارد . مدیر با اینکه بار ها از او خواسته ایم در بحث های سایت شرکت نمی کند حتی برای لحظاتی کوتاه ! به راستی این بی انگیزگی او را نشان نمی دهد ؟ اگر او در پی همین بی انگیزگی روزی کل سایت را منحل کرد تکلیف این همه وقتی که ما برای آن گذاشتیم چه می شود ؟ حقیقتا از رفتارهای مدیرت بسیار دلگیرم ...
اما در آخرین نکته ، باید انتقاداتی به کاربران نیز داشته باشم . که من نیز خود یکی از آنها بودم . دوستان من تا چندی پیش تنها بر این باور بودم که ما در جامعه ای با حکومتی دیکتاتوری زندگی می کنیم اما حالا می بینم اینطور نیست جامعه ما اسیر تفکرات دیکتاتورانه است که در این هر شخص به تنهایی می تواند دیکتاتور باشد . چیزی که قبلا کمتر شاهد آن بودیم حالا در دنباله اتفاق افتاده است . کاربرانی که وقتی استدلال قوی ندارند با ساختن حساب های کاربری زیاد سعی در پوشاندن این موضوع دارند و از طرف دیگر شاهد روندی هستیم که شدیدا به سمت تک صدایی شدن می رود ، کامنت کاربران به صرف نداشتن عقیده یکسان منفی باران می شود . ادعا ها بالاست اما یکی از دلایل رسیدن به چنین دنباله ای خود آنها هستند ، خود آنهایی که مرتب دم از قانون و قانون گرایی می زنند . زیاد از حد خود بزرگ بین اند و به خود اجازه می دهند به شعور همه توهین کنند .
افرادی که تنها عقیده خودشان برایشان مهم است . اگر کسی در جبهه انها بود آن آدم خوب و پاکیزه است . اما وای از اینکه در جبهه دیگری باشد ! شاید این طور 0 و 100 ی فکر کردن به مسائل تنها مخصوص ما ایرانی ها باشد .
آنقدر حرف در دل دارم که بگویم اما مطمئن نیستم همین ها را هم کسی بخواند . به تمام دوستان عزیزم که حالا نمی خواهم تک تک نام ببرم نیز بدرود می گویم ...
